پس از پایان دور دوم زورآزمایی‌های خیابانی در عراق و همزمان با ورود این کشور به مرحله جدیدی از بحران سیاسی و عدم تعیین تکلیف وضعیت دولت موقت، پایگاه‌های نیروهای وابسته به مقاومت اسلامی عراق در منطقه «القائم» در غرب استان سنی نشین الانبار و در مجاورت مرزهای مشترک با کشور سوریه شاهد انفجارهای عظیمی بود که آتش آن می‌تواند موج جدید از تنش‌های نظامی در خاک عراق را به همراه داشته باشد.

بر اساس اخبار منتشر شده از سوی منابع مختلف خبری به نظر می‌رسد که مواضع دفاعی رزمندگان مقاومت در منطقه القائم بر خلاف ادعاهای اولیه که تاکید بر بمباران شدن آنها توسط پهپاد داشت در واقع توسط جنگنده‌های F-16 آمریکایی بمباران شده اند که این مسئله نشان از عدم تمایل آمریکایی‌ها به تکذیب نقش خود در اجرای این حملات دارد که البته تایید مقامات آمریکایی و حمایت آنها از این حمله مهر تاییدی بر این فرضیه است.

اما سوال اینجاست که چرا آمریکا بر خلاف گذشته تمایلی به پنهان کردن نقش خود در حمله به مواضع مقاومت نداشته است؟ برای پاسخ به این سوال باید نگاهی به شرایط فعلی عراق و اوضاع نابسامان سیاسی این کشور انداخت که در پی مداخلات جریانات وابسته به سعودی و غرب همچنان این کشور در بن بست انتخاب و معرفی نخست وزیر دوره موقت باقی مانده و این فضا زمینه را برای تداوم اغتشاشات خیابانی و حتی خرابکاری‌های از جنس مسدود سازی جاده های منتهی به پالایشگاه ها که منبع اصلی تامین منابع مالی کشور هستند مهیا کرده است.

طبیعتا در این‌چنین شرایطی دندان طمع هر دشمنی برای بهره برداری از وضعیت پیش آمده تیز می‌شود خصوصا وقتی این دشمن، کشوری مانند ایالات متحده است که از مدتها قبل در پی فرصتی برای از میان برداشتن و یا حداقل از صحنه سیاست بدر کردن گروه های عضو جبهه مقاومت است تا از این طریق علاوه بر ممانعت از تشکیل کریدور زمینی ایران-عراق-سوریه-لبنان مانع از تبدیل شدن عراق به دومین قطب بزرگ دولت‌داری شیعیان در جهان اسلام شود، به خصوص به این دلیل که کشور عراق بیش از هر کشوری در منطقه به منابع دست نخورده نفت دسترسی دارد و فروش ماهیانه بیش از 100 میلیون بشکه نفت عملاً گواهی بر پتانسیل اقتصادی بالای این کشور در تاثیرگذاری بر معادلات آینده منطقه است و بنا بر نظر اندیشکده های آمریکایی در صورت تداوم تسلط شیعیان بر دولت این کشور این پتانسیل قطعا نه در خدمت منافع آمریکا بلکه در خدمت تحدید نفوذ غرب در منطقه عمل خواهد کرد. لذا مهار این تهدید همواره یکی از اولویت‌های منطقه ای آمریکا بوده است و در شرایط فعلی کاخ سفید بیشترین امید را به تحقق آن بسته است.

در این رابطه جاناتان هافمن، مشاور وزیر دفاع آمریکا بلافاصله بعد از اجرای این حملات هوایی علیه مواضع یگان‌های وابسته به بسیج مردمی عراق گفت: نیروهای ما در دفاع از خود ۵ مقر گردان های حزب الله را در عراق و سوریه بمباران کردند. این حملات در واکنش به حمله های اخیر حشد شعبی به پایگاه های عراقی بود که نیروهای ائتلاف را در خود داشت.

وی همچنین مدعی شد: این حملات باعث ضعیف تر شدن حزب الله عراق برای تدارک حملات مجدد علیه نیروهای ائتلاف خواهد شد. در این ۵ حمله سه حمله تاسیسات حشد در عراق و دو حمله  تاسیسات این گروه در سوریه را هدف قرار داد که محل ذخیره سلاح و همچنین محل برنامه ریزی آنها برای حمله به نیروهای ائتلاف بودند.

این ادعاهای معاون وزیر دفاع آمریکا در واقع مهری تاییدی بر این واقعیت است که دولت آمریکا پس از چند ماه تجهیز و تامین پایگاه های نظامی خود در عراق قصد دارد تا با درگیر کردن ظرفیت های نظامی بسیج مردمی در یک تنش نظامی با خود و هم‌پیمانانش علاوه بر مشغول کردن نیروهای مقاومت زمینه را برای اجرای سه سناریوی احتمالی ذیل مهیا کند:

1. فعال سازی گروه های شبه نظامی مورد حمایت ارتش آمریکا موسوم به «حشد سنی» در استان‌های سنی نشین شمال غرب عراق و طرح لزوم واگذاری امنیت این مناطق به آنها با هدف اجبار نیروهای مقاومت به خروج از مناطق مرزی سوریه و مختل کردن کریدور زمینی جبهه مقاومت؛

2. تشدید بحران عراق و تحریک قبایل استان های سنی نشین به لزوم ایجاد «اقلیم سنی» با ادعای تلاش برای دور ماندن از تنش‌های سیاسی احزاب شیعه؛

3. زمینه سازی برای برداشته شدن تمرکز نیروهای مقاومت از بغداد و مهیا شدن زمینه اجرای طرح کودتا توسط افسران وابسته به سفارت آمریکا؛

با این حال این توطئه هرچه که باشد مشخصا به نظر می‌رسد که مهمترین هدف آن تحدید نفوذ شیعه در عراق و زمینه سازی برای خلق بحران‌های امنیتی جدید علیه ایران است. لذا در شرایط فعلی ملت عراق در کنار پاسخ‌گویی به تجاوزات آشکار آمریکا بایستی به روند وحدت احزاب سیاسی سرعت بخشید تا هر چه سریعتر دولت موقت تشکیل شود. در پی آن دیگر در جبهه سیاست داخلی عراق شاهد تداوم بحران نباشیم تا این فراغت بال بتواند موجبات تمرکز ملت عراق بر پایان دادن به حضور شوم امریکایی ها در این کشور را فراهم کند.

بنابراین احساس می‌شود امریکا وحدت سیاسی و مذهبی در عراق را نشانه رفته است. اکنون که مردم عراق فهمیده‌اند عامل بی ثباتی و تفرقه امریکا است و به سفارت‌خانه‌اش یورش برده‌اند، آن وحدت لازم به وجود می‌آید تا عراق شاهد تحولات رو به جلو باشد؟